José de la Colina: Kısa Öykü İçin Dekalog
Aralık 7, 2011
- Uzun öyküler yazmak ve okumak hayatı kısaltır.
- Kısa öyküler yazmak ve okumak hayatı uzatmaz, ama zenginleştirir.
- Kaprisli, sürprizli, zamansız olmak kısa öykünün doğasında vardır. Munislikten, dakiklikten, tahminlerle örtüşmekten hoşlanmaz. Kısa öykü, basitçe, oluverir.
- Kısa öykünün derinlikten yoksun olduğunu söyleyenlere yüz verme. Onları zamanında kim bilir kimin insanlık macerasını eksiksiz anlattığı şu kısacık öyküyle yanıtla: “Doğdum, yaşadım, öldüm.”
- Uzun bir öyküden kelimeleri atarak kısa bir öykü yaratabileceğini sanma sakın. Kısa öykü, huyu kurusun, tam kendine göre ve sayıda kelimeyle doğar.
- Bir öykü, eğer kısaysa, iki kere iyidir.
- Ayakları yere basmayan bir kısa öykü, yerlerde sürünen bir uzun romana yeğdir.
- Kısa öyküde öldüren… belki de, uzun romanda ölüverir.
- Elli sayfalık bir öykü, eğer yeterince hızlı anlatılıyorsa, bir kısa öyküdür. (Ama şunu unutma ki, bu çok, çok zordur; elli sayfada kastedilen hıza ulaşmak pratikte imkansızdır.)
- Tanrı, eğer varsa, bir kısa öykü olmalı… sonsuz bile olsa.
Río Mixcoac, 12 Haziran 2004.
newalaqasaba 
latin amerika’daki her yazar böyle midir, diye düşündüm yazıdan sonra. hepsi olanı ve olması gerekeni dolandırmadan söyleyiverir, anlattıkları ne olursa olsun.
kısa öyküler yazıyorum diyebilmek için, bu yazı fazlasıyla cesaret veriyor, hele ki “huyu kurusun”lu beşinci ve altıncı kısım çok güzel akıl çeliyor. teşekürler..
Sağol Zeynep. Okuyana yazma cesareti vermesi daha da güzel. Aslında başlık “Mini öykü” diyordu, ama ben kısa öykü yaptım.
İleride De la Colina’dan bir kaç öykü yayınlarım muhtemelen, ama şimdilik hoşuma giden bir kısa öyküyü de paylaşayım. Adı “Kültürlü Bayan”:
Kültürlü bayana Augusto Monterroso’nun dinozor hikayesini bilirmisiniz, diye sordum:
-Ah, dedi, -müthiş bir şey. Ben de bu aralar onu okuyorum.
🙂
Bilmeyenler için Augusto Monterroso’nun “Dinozor” öyküsü:
Uyandığında, dinozor hâlâ oradaydı.
🙂 yeni bir yazarla hem de bu kısa öyküyle tanışmaktan pek mutluyum, öyküleri bekliyorum.
Sonunda, uzun sayfalar boyunca tariflenmeye çalışılan kısa öyküyü; tıpkı özündeki gibi fazlalıksız şekilde tarifleyen bir adam çıktı karşımıza. José de la Colina’ yla tanışmak çok sevindirici. Manifestonun böylesi diyorum başka da bir şey demiyorum. 🙂 teşekkürler…
Sağol Melike, beğenmene sevindim ama şunu da söyleyeyim: Tanıştığınıza sevindim!:)
Sana da bir kısa öykü göndrereyim Colina’dan; adı “Uyuyan Güzel” ama bence “İmkansız Aşk” da olabilirdi:
Genç prens uyuyan güzeli öper öpmez, güzel gözlerini açtı ama bu sefer prens uyuyakaldı, o zaman artık uyanan güzel de onu öperek uyandırdı ama kendisi yeniden uyuyuverdi, o zaman yakışıklı prens…
selamlar…
Bence öyküye isim olarak; “İmkansız aşk” değil de “Aşkın ta kendisi..” düşünülebilirdi. Hatta “işte bu yüzden aşk…” bile konabilirdi adı. Zira aşk, uyanık oluşla pek barışık gelmez bana. 🙂 Teşekkürler öykü için..